Eenmaal begonnen met de therapie vond ik het als moeder een beetje vreemd, hoe kan je nu met spelletjes het probleem aan pakken? Eerst had ik er geen vertrouwen in of dit zou gaan helpen, en dan die oefening thuis waar je eerst als politieagent moest optreden om het te laten doen. Ik vond het maar niets. Ik heb het toch doorgezet en ben Cathrien daar erg dankbaar voor, want na een periode van 2 jaar elke week 80 km heen rijden en 80 km terug te rijden, vond ik het meer dan dubbel waard. Onze zoon is veel opener geworden en zijn handschrift is weer leesbaar. Ook is zijn gedrag veranderd en helpt hij nu andere kinderen die boos en ruzie willen gaan maken of weg lopen. Het slapen blijft toch een probleem ondanks alles wat we hebben geprobeerd. Hij doet zijn oefeningen niet uit zichzelf maar het helpt wel als hij nu niet lekker in zijn vel zit. Dan zeg ik MRT even doen en dan doet hij zonder te mopperen zijn oefeningen. Ik heb alle oefen bladeren bewaard en wissel nu nog van oefeningen. Het rollen van de bal en voetenrol vindt hij erg fijn, dat geeft hem nu ook nog rust. Cathrien en zoon wij hopen dat jullie nog veel kinderen kunnen helpen, jullie hebben veel liefde voor dit speciaal werk.Oktober 2020
Onze zoon is gestart met de training toen hij in groep 6 zat. De reden daarvan is dat wij nog niet van praktijk van Persie gehoord hadden. Ik had het met mijn zus over het probleem waar onze zoon tegen aan liep. Toen hoorde ik van haar van Cathrien, dus heb ik haar gebeld en alles uitgelegd. Het probleem van aanmelden was: slecht slapen, niet geconcentreerd, slecht handschrift, snel boos, niet goed met emotie om te gaan, handelen naar tweede persoon liep vaak negatief af, verlatingsangst, zich alleen voelen, negatieve gedachten. dit waren de hoofd redenen. Onze zoon liep voor Cathrien bij jeugd en gezin, daar werd hij alleen maar ongelukkiger door.
Ik wens je veel liefde en gezondheid in de toekomst.