Maart 2011

In mei 2009 hebben we via school onze derde zoon laten screenen door mw. Van Persie. Tijdens de screening kreeg ik als moeder het idee dat niet alleen hij maar ook onze oudste twee zoons wel eens in aanmerking zouden kunnen komen voor MRT. Ook zij werden gescreend en er werd besloten om ze alle drie te laten starten met MRT, de oudste in Hendrik Ido Ambacht en de jongste 2 via school.

In dit stukje wil ik onze ervaringen neerzetten met de jongste; bij hem waren de klachten het grootste en het heftigst. In zijn hoofd was hij veel verder dan in zijn lichaam waardoor hij constant tegen zijn eigen grenzen aanliep. Hij had fikse driftbuien, loste veel op door geweld en plaste iedere nacht nog in bed. Ook kon hij niet goed onder woorden brengen waardoor hij steeds zo boos en verdrietig was, wat weer frustratie bij ons opleverde omdat we hem niet konden helpen. Maar dat was niet het enige, hij kon bijvoorbeeld ook niet een volledige maaltijd aan tafel blijven zitten, halverwege ging hij altijd staan en ook in de klas bleek hij met regelmaat staand achter zijn tafel te werken.

In eerste instantie dachten we: waar zijn we aan begonnen? Het leek wel alsof een en ander alleen maar erger werd. Gelukkig had Cathrien ons hiervoor gewaarschuwd en we zetten door. Langzamerhand kwam er een heel ander ‘jongetje’ tevoorschijn, een jongen die ook vrolijk kon zijn, die plezier had in de dingen die hij deed en nog belangrijker die kon vertellen waarom hij zo boos of verdrietig was. Driftbuien waren sneller te stoppen en ook hyperactief gedrag was met een eenvoudige oefening goed beheersbaar te houden.

En nu na bijna twee jaar gaat hij nog steeds één keer in de week naar MRT. Het bedplassen komt alleen nog voor in stressvolle periodes, driftbuien zijn goed onder woorden te brengen, en de term ‘even remmen’ als hij erg druk is, is inmiddels een gevleugelde uitspraak die ook op de jeugdclub van de kerk gebruikt wordt!

De andere 2 jongens zitten ook stukken beter in hun vel, vooral de oudste is erg opgeknapt nadat hij op advies van Cathrien langs een manueel therapeut is geweest voor zijn nek. Hij kwam op een bepaald moment niet verder omdat zijn nek hem belemmerde en nadat deze is ‘recht’ gezet kwam ook het laatste stukje verbetering voor hem binnen bereik.

Binnenkort start ook ons neefje met MRT, omdat zijn ouders zien wat een voordelen het onze jongens heeft gebracht. Mocht ik in de toekomst met één van onze jongste drie tegen dezelfde problemen aan lopen, dan zal ik zeker weer bij Cathrien aan kloppen!

Een moeder van 6 kinderen uit Papendrecht