Toen ze 4 jaar werd mocht ze naar school. Na twee moeilijke jaren in groep 1 bleken haar resultaten dusdanig slecht dat ze naar het SBO mocht. Dit was vanaf dag 1 een succes, het was veel minder druk en ze kreeg de begeleiding die bij haar paste. Via school hoorde we over mevr. van Persie en wat zij deed. Na aanmelding konden we gelukkig erg snel terecht. Na een eerste onderzoek zag ze al snel welke reflexen er niet goed ontwikkeld waren, waardoor haar prikkelverweking niet goed was. Ook kwamen we erachter dat ze kiss-syndroom had waardoor haar nek en heupen scheef stonden. Met de juiste oefeningen die we dagelijks deden zagen we dat er iets veranderde in haar bewustzijn. Voorheen konden we haar nauwelijks normaal douchen, aankleden en aanraken. Onze doelstelling was dat onze dochter minder prikkelgevoelig zou worden, we hebben echter veel meer positieve veranderingen gezien , ze genoot meer van de kleine dingen en keek meer ontspannen uit haar ogen. We konden haar meer op een normale manier benaderen, daar voorheen alles langs haar heen scheen te gaan. Na een jaar oefeningen doen zijn we zelfs zover dat ze nu geen medicijnen meer heeft. Stiekem was dit onze wens, we hadden echter gedacht dat dat wel nooit zou kunnen. Ook op school ging ze goed ontwikkelen en zagen ze veranderingen in haar gedrag. Net een gesprek op school gehad, ze ontwikkeld opeens heel hard, vooral in het lezen schijnt het kwartje te zijn gevallen. Zo fijn! Al blijven teveel prikkels en veranderingen lastig voor haar, ze is veel liever en rustiger geworden. Wat fijn dat we met de juiste hulp zoveel mochten bereiken, ook persoonlijk heeft mevr. Van Persie altijd voor ons klaargestaan, ondanks de drukte van haar werk, we hebben dit bijzonder gewaardeerd! Bedankt hiervoor!!Juni 2016
Na een zorgvolle zwangerschap met veel misselijkheid en ziekenhuis opname, werd onze dochter bij 38 weken gehaald omdat de groei bij 30 weken al zorgen gaf. Bij de geboorte woog ons meisje 4 pond , ze mocht echter gelijk mee naar huis omdat ze zo pittig was. Ze huilde echter zoveel dat we via het ziekenhuis een babytherapeut aan huis kregen die haar inbakerde. Dit moesten we op advies van haar 5 maanden blijven doen. De problemen waren toen helaas niet voorbij, onze dochter was erg huilerig en erg onrustig. We waren er eigenlijk continue mee bezig, en de onrust verminderde niet. Toen ze 2,5 was, ging ze twee dagdelen per week naar de peuterspeelzaal, dit gaf ons verlichting, maar de leiding vond haar gedrag opvallend en adviseerde ons stichting MEE. Zij hebben ons goede tips en handvaten gegeven, maar die waren van korte duur omdat onze dochter ontzettend druk bleef en onberekenbaar. Via MEE zijn we bij Yulius terechtgekomen, waar ze vrijwel direct de diagnose ADHD i.c.m. zwakbegaafd kreeg. We kregen direct ritalin voorgeschreven. Dit was een uitkomst, al was het symptoom bestrijding, want zodra het uitgewerkt was werd ze letterlijk een gevaar voor zichzelf. Ze zag echt nergens gevaar in en deed de gekste dingen.
