Ik hoor terug van ouders dat kinderen graag met hem spelen omdat je met hem ECHT kan spelen! Een ouder die vraagt of ze er rekening mee willen houden dat hun kind weer bij hem in de klas komt, twee jongens uit zijn klas die hem hun beste vriend noemen. Jongens in de buurt die hem een tijdje wat links lieten liggen en nu weer dagelijks op de stoep staan. Ik sprak van de week nog een ouder dat haar zoon voorheen bang van hem was en dat ze nu laatst leuk samen gespeeld hadden. Hij wordt nog geregeld uitgedaagd, maar laat zich lang niet altijd meer uit zijn tent lokken. Als dat toch gebeurt reageert hij wel heel boos en ramt er heftig op los. Op school wordt wel gezien dat hij nooit begint, en ondanks de heftige reactie die daar niet altijd goedgekeurd wordt, wordt zijn boosheid wel begrepen. Hij regelt zelf afspraakjes met vriendjes, en als hij nu met een vriendje wil spelen belt hij op of gaat eventjes langs met de vraag of ze kunnen spelen. Voorheen bleef hij in een tuin staan wachten, net zolang tot er iemand hem ontdekte, werd hij niet ontdekt, dan kwam hij terug met het verhaal dat het vriendje niet kon. Ook tegen ons verteld hij hele verhalen, over wat hij beleefd. Ook reageert hij spontaan op bezoek, hij gaat echt gezellig een praatje maken met het volwassen bezoek. Daar wij hij eerder het contact meed is het nu leuk om de deur open te doen en gasten te ontvangen. Als hij een bekende ziet roept hij spontaan dag....(naam). Voorheen keek hij wel maar reageerde er verder niet op door gedag te zeggen of te zwaaien. Ook ging laatst een vriendje uit de buurt op schoolreis, hij zag hem 's ochtends nog net naar school lopen, hij roept dan. He ...(naam), gezellige dag he vandaag! Als dingen niet gaan zoals je het zou wensen, vindt hij het nog steeds lastig dat zelf op te lossen. Hij is dan geneigd om naar mij te komen en te vertellen wat er gebeurd. Soms lijkt dit op klikken. Ik zeg hem dan hoe hij op zo'n situatie moet reageren, dan gaat hij dit ook meestal direct toepassen. Voorbeeld is dat een groep jongens onze schuur inliep en van alles pakte, gereedschap, spullen van z'n zusjes, binnen no time was het springtouw van zijn zusjes gesloopt. Hij snapt nu dat dit niet de bedoeling is, maar hoe hij dit moet stoppen is lastig voor hem. Dit komt hij dan vragen. Ik zeg dan, iedereen heeft een eigen schuur met eigen speelgoed, als ze iets van jou/ons willen hebben moeten ze dat vragen of ze er mee mogen spelen. En als ze iets slopen zorgen ze maar dat het weer heel terug komt. Die boodschap brengt hij dan weer bijna letterlijk over naar de jongens. Als hij iets echt niet wil, geeft hij dit normaal aan door te zeggen daar heb ik niet zo'n zin in, zullen we dat gaan doen? Of hij besluit in overleg om samen om de beurt elkaars zin te doen. Dit werkt prima. Voorheen had hij of meegesukkelt omdat hij niet alleen wilde zijn, of hij was alleen iets gaan doen. Met z'n schoolvakken is hij in principe gewoon de tijd ontwikkeld wat hij ook ouder is geworden. Behalve met rijtjes woordjes lezen, hij is in een half jaar dertien maanden ontwikkeld op dat terrein. Deze recensie is een vervolg op de recensie van oktober 2016Juli 2017
De mooiste ontwikkeling die ik zelf bij hem bemerk is het sociale aspect. Hij gaat meer echt samen spelen. Van een jochie dat alleen maar voelend bezig is, is hij gaan construeren, rollenspellen gaan spelen en nu ook echt samen spelen, een vriendengroepje opbouwen.
