September 2015

In oktober 2014 stonden we voor een moeilijke keus. Onze zoon R. had in zijn 13 jarige leven al het   jeugd therapeuticum, reflextherapie, een  manueel therapeut en  electro therapeut gezien. Hij was op een punt aangekomen dat zijn emmer vol zat. Het voortgezet onderwijs was de druppel. Het om kunnen gaan met de verwachtingen van al die verschillende leraren, de verantwoordelijkheid voor het maken van huiswerk, harde geluiden, de chaos in zijn hoofd, zijn onhandigheid, hij trok het niet meer. De kinderpsychiater had de conclusie getrokken dat hij kenmerken had van ADD maar een atypisch profiel liet zien. Advies: therapie helpt niet, mee leren leven of.. Ritalin of Concerta. Als je een ongelukkig kind hebt, die het leven niet meer aankan dan grijp je alles aan om hem weer gelukkig te maken, dus ook medicijnen.

Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat R. zich niet kon ontwikkelen omdat er iets was wat hem stoorde.. R. was geen boos kind met woede-uitbarstingen, het was een lieve jongen met een ruim hart die gelukkig en positief in het leven stond.

Voordat we toch instemden met medicijnen wilde ik heel graag met hem naar mijn studiegenoot Cathrien. Zij heeft zoveel kennis en ervaring en kijkt met een bredere blik; ze neemt het levensverhaal mee, kijkt naar gedrag, motoriek, oren en ogen en luistert naar kind en ouder. Vanuit haar expertise weet zij de juiste interpretatie te geven aan de problemen van het kind.

R. is recht gezet m.b.v. de Meijer methode, heeft oefeningen gedaan en de geluidstherapie van Johansen. In een paar maanden tijd hadden we een ander kind en dan overdrijf ik niet.. Hij eet beter, hij heeft geen last meer van harde geluiden, voelt zijn linkerbeen weer (eigen woorden), is niet meer bang voor leraren, zelfverzekerd, niet meer angstig, kortom: een gelukkig kind!

We zeggen regelmatig tegen elkaar.. wat als we niet bij Cathrien waren geweest.. maar daar willen we liever niet aan denken. Ze heeft in ieder geval het leven van R. een hele andere, positieve wending gegeven en onze dank daarvoor valt niet onder woorden te brengen.

Ilse