Januari 2016

Mijn dochter is geboren op 7 april 2001. De geboorte ging goed en ze was kerngezond. Na 5 dagen begonnen de eerste problemen. Ze spuugde haar voeding er helemaal uit. Naar mate de flessen voller werden werd het spugen erger. Bij het consultatiebureau adviseerden ze verdikkingsmiddel in haar voeding. Dit hielp wel tegen het spugen, maar ze bleek hier allergisch voor. Ze kreeg allemaal rode vlekken in haar gezicht en haar neus zat constant helemaal vol. Na verschillende andere voedingen geprobeerd te hebben was er eentje met verdikkingsmiddel maar met een andere hulpstof. Het spugen werd soms minder maar als ze weer verkouden was en dat gebeurde nogal regelmatig, werd ze snel misselijk en spuugde ze alsnog alles eruit.

Inmiddels liep ik al bij het ziekenhuis om uit te zoeken wat er aan de hand was. Soms was ik bang dat ze uit zou drogen, want er waren perioden dat er de hele dag niets in bleef zitten. Na onderzoeken bleek dat ze een reflux had. (dit is een spiertje bij je maag wat niet goed sluit, waardoor het eten en maagzuur makkelijk omhoog kan komen). Ze kreeg daar medicijnen voor, maar dat was ook de oplossing niet. Na 2,5 maand tobben ben ik na overleg met de huisarts gestopt met flesvoeding en begonnen met vaste voeding en pap. Het spugen heeft tot ongeveer 9 maanden geduurd.

Mijn dochter ontwikkelde zich erg traag. Kruipen heeft ze bijvoorbeeld nooit gedaan. Wel schoof ze met haar billen en een been over de grond en kwam op die manier overal. Ze ging pas met 1 jaar en 3 maanden staan en liep pas rond de 2 jaar. Het praten en allerlei motorische vaardigheden lukten haar ook niet.

In april 2004 hadden we een afspraak bij het Molenspreekuur in het Sofia Kinderziekenhuis. Dit is een afdeling voor keel-, neus- en oorheelkunde en gehoor en spraak centrum.

Mijn dochter is hier helemaal gescreend. Er zijn allemaal testen gedaan tot een DNA onderzoek en een hersenscan, maar geen diagnose. Ze had een spraak/taal probleem en het psychologisch onderzoek gaf aan dat ze een disharmonisch profiel had.

Mei 2005 hadden we de laatste afspraak. Hun advies was wel om naar een logopediste te gaan, maar daar kwamen we al vanaf haar 3e jaar. De psycholoog adviseerde ook om haar op te geven bij de Koninklijke Auris Groep, zodat ze ambulante begeleiding kon krijgen voor het moment dat ze naar de basisschool zou gaan. Dit was voor haar spraak/taal ontwikkeling.

Ik had tijdens dat eindgesprek nog wel gevraagd of er naar haar motoriek gekeken kon worden omdat ze vaak viel en ze heel veel vaardigheden nog niet kon, bijvoorbeeld springen en rennen.

Na bij een kinderarts geweest te zijn is er een afspraak gemaakt bij 2 kinderfysiotherapeuten. Hun verhaal was dat haar de spieren erg flexibel waren. Advies fysiotherapie. Mijn dochter was 3,5 jaar toen we met fysiotherapie begonnen.

We hadden mijn dochter aangemeld op de basisschool waar ook onze zoon zat. Dit is regulier onderwijs. Na een gesprek met de adjunct directeur, waar ik heb uitgelegd wat de problemen waren en dat er een aanvraag liep voor ambulante begeleiding, wilden ze hier wel voor gaan. Dit was voor hun ook een uitdaging want ze hadden dit nog nooit gedaan.

De begeleidster van de Auris begeleidde ook de school hoe met haar om te gaan en iedere 6 weken hadden we een evaluatie op school.

In groep 1 en 2 werd al snel duidelijk dat mijn dochter niet mee kon komen. We maakten wel de keus om haar naar groep 3 te laten gaan. Beter tweemaal groep 3 dan tweemaal groep 2. Na een paar weken in groep 3 was het al duidelijk dat het niet goed ging. Vooral de concentratie was erg slecht. We hebben toen een afspraak gemaakt bij de kinderarts en haar laten testen.

Volgens de kinderarts had mijn dochter ADHD. Op dat moment moesten we kiezen tussen 2 kwaden. Of haar zo aan laten modderen of met Ritalin gaan starten. We hebben gekozen voor Ritalin. Vanaf dat moment ging ze met sprongen vooruit. Het lezen kwam heel moeizaam op gang maar vanaf het moment ze met de medicijnen was gestart ging het als een trein en had ze in een korte tijd al AVI 3. Ze heeft uiteindelijk toch groep 3 gedoubleerd om wat meer te rijpen.

Mijn dochter heeft tot haar 9e jaar iedere week fysiotherapie en tot haar 11e jaar iedere week logopedie gehad. Zwemles heeft ze gekregen in het Rijndam revalidatiecentrum. Alles wat ze nu beheerst hebben we met behulp van alle therapeuten voor elkaar gekregen. Zonder hun hulp was ze nooit zover gekomen.

Door alle hulp en de medicatie is ze heel goed de basisschool doorgekomen. Het was hard werken voor alle partijen, zeker voor mijn dochter, maar het was allemaal niet voor niets.

In al die jaren was ik toch altijd op zoek naar informatie om haar nog meer te helpen. We hebben ook neurofeedback gedaan, maar dit hielp niet.
Toen mijn dochter in groep 8 zat vond ik de site van MRT Praktijk C.J. van Persie. Na alles te hebben gelezen heb ik het even laten bezinken en er over gesproken met mijn man. We waren het er toch wel over eens dat we dit moesten proberen.

De beste beslissing ooit. Vanaf het eerste gesprek en onderzoek kon Cathrien precies vertellen wat haar problemen waren en waarom dat was. Ze wilde haar graag helpen. Vanaf begin 2013 zijn we begonnen met MRT.

Na een paar weken adviseerde Cathrien om naar een kinderfysiotherapeut te gaan, welke gespecialiseerd is in problemen met de nek. Cathrien constateerde dat de rechterkant van haar lichaam helemaal vast zat en dat er een verdikking zat in haar nek. Als hier niets aan gedaan werd kon ze de oefeningen ook niet goed doen.

In mei 2013 zijn we naar Peter Heiszwolf gegaan. Hij zag gelijk wat het probleem was en wilde mijn dochter en heeft de nek en rug van mijn dochter zorgvuldig losgemaakt en recht gezet. Hij had in de 16 jaar dat hij zijn praktijk had nog nooit een kind gezien die zo vast zat als zij. Na de eerste behandeling ging ze met sprongen vooruit. De oefeningen gingen daardoor ook beter.

Na maanden van oefenen wilde Cathrien graag starten met geluidstherapie om de verwerking van de hersenen te verbeteren. De zenuwen naar de hersenen waren, omdat mijn dochter der nek vast had gezeten, niet goed ontwikkeld.

Iedere avond luistert ze een CD en na testen blijkt dat dit heel goed werkt. We zijn met de 3e CD bezig. Hierna nog eentje en dan is dat ook klaar. We komen aan het einde van een lange weg met een heleboel hobbels.

Na 14 jaar hebben we een normale tiener in huis, welke loopt te mopperen dat ze niet naar school wilt. Ze blijft ons nog steeds verbazen. Inmiddels zit ze in de 2e klas van de middelbare school en haalt goede cijfers. Ze heeft vriendinnen en gaat gezellig shoppen. Het kleine hulpeloze meisje gaat een mooie en slimme vrouw worden.